با پیشرفت‌های حاصل شده در حوزه فناوری نانو، ورود این حوزه نوظهور در صنایع مختلف، به امری مشهود و قابل توجه بدل شده است. در سال‌های اخیر، فناوری نانو با فناوری واقعیت مجازی نیز، تلاقی‌های بسیاری داشته است. یکی از کاربردهای فناوری نانو در واقعیت مجازی، ساخت باتری‌هایی بادوام بوده که نیاز به شارژ مداوم آن‌ها وجود ندارد. در حقیقت، داشتن شناختی صحیح نسبت به ویژگی‌های مواد نانویی، می‌تواند به بهینه‌سازی عمر و اندازه باتری‌ها، کمک شایانی نماید.

در زمینه صفحات ‌نمایش نیز، فناوری نانو باعث شده تا تجربه واقعیت مجازی و واقعیت افزوده، واقعی‌تر از قبل گردد. این فناوری، به تولیدکنندگان کمک می‌نماید تا زوایای دید، شرایط نوردهی و وضوح بهتری را برای صفحه ‌نمایش‌های کوچک، به ارمغان آورند. همچنین اپتیک‌هایی که تجربه کامل‌تری را برای کاربران فراهم می‌آورند، به‌شدت به نانوفناوری وابسته است. بعلاوه، با توجه به اینکه پروتکل‌های انتقال داده مورد نیاز در واقعیت مجازی، به شدت به فناوری نانو وابسته می‌باشند، این فناوری می‌تواند به بهبود وضوح صفحات نمایش، کمک شایان ذکری نماید.

علاوه بر موارد یاد شده، فناوری نانو می‌تواند نقشی کلیدی در حسگرها از خود نشان دهد. امروزه از انواع مختلفی از حسگرهای نانومقیاس، از جمله حسگرهای مکانی، صوتی و بصری، شناسایی ارتعاشات، واحدهای اندازه‌گیری اینرسی، شتاب‌سنج‌ها و غیره، در سیستم‌های واقعیت مجازی، واقعیت افزوده و واقعیت ترکیبی استفاده می‌شود.

در کنار همه کاربردهای قابل توجه فناوری نانو در حوزه واقعیت مجازی و واقعیت افزوده، اثربخشی این فناوری در حوزه بهبود امکانات ارتباطی نیز، از دیگر مواردی است که نمی‌توان از آن چشم‌پوشی نمود. به منظور ایجاد ارتباط بدون نقص بین عناصر مختلف واقعیت مجازی، این فناوری قادر به پر نمودن شکاف بین پردازشگر و محیط‌های ورودی خواهد بود. به بیان ساده، واقعیت افزوده و واقعیت مجازی، نیازمند تعامل انسان با حسگرهایی بوده که در ابتدا، حرکات بدن انسان را با استفاده از ردیابی حرکتی یا بینایی رایانه‌ای، تفسیر نموده و سپس این حرکات را به‌ صورت فرمان‌هایی برای پردازشگر سیستم‌های واقعیت افزوده، ترجمه می‌نمایند. در نتیجه، می‌توانیم نتیجه حرکت اعضای بدن خود را در قالب هدست ببینیم.

توجه به این نکته نیز شایان ذکر است که در هنگام ساخت یک دستگاه هوشمند قابل حمل، جلوگیری از حجیم شدن بسته‌‌ آن، یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های موجود است. با گذشت زمان و استفاده روزافزون از فناوری نانو، ابعاد سخت‌افزارهای تولیدی روز به روز در حال کوچکتر شدن بوده و در نتیجه می‌توان سایز و وزن تجهیز را، تا مقدار قابل توجهی کاهش داد. همچنین یک سخت‌افزار واقعیت مجازی، می‌بایست قوی و محکم باشد. کافی است به این مسئله فکر کنید که تابحال، چند بار کنترل تلویزیون خود را بر روی زمین انداخته‌اید. فناوری نانو، این نوید را می‌دهد که بتوان سخت‌افزارهای مقاوم‌تری تولید نمود که در مقابل این ضربات غیر ارادی، مقاومت‌های بیشتری را به ارمغان آورد.

مرجع: «Tech Target»