در دندانپزشکی پیشرفته، استفاده جهانی از کامپوزیت‌های رزینی، به سرعت در حال افزایش بوده و در برخی از کشورها، این نوع مواد ترمیمی، به طور کامل جایگزین آمالگام شده است. این روند، به دلیل مقررات جدید وضع شده توسط دولت‌ها، برای کاهش استفاده از جیوه و محصولات حاوی جیوه، زیبائی ظاهری مواد جایگزین، دسترسی راحت و سریع به این مواد، خواص فیزیکی- مکانیکی ارتقاء یافته و تشابه ساختاری و شیمیایی آن‌ها با بافت دندان است. طول عمر و دوام گزارش شده برای مواد کامپوزیتی، در حدود ۷/۸ سال و برای آمالگام، ۱۲ سال بوده است. اما مطالعات و بررسی‌های اخیر، حاکی از دوام مشابه برای آمالگام و کامپوزیت‌های جدید و یا حتی دوام بهتر و بیش از ۱۲ سال، برای برخی از برندهای معروف کامپوزیت است.

 شرایط کاری استفاده از آمالگام، به دلیل عدم زیبایی و عدم تطابق رنگ محصول با دندان و همچنین گزارش‌های ارائه شده مبتنی بر رهایش جیوه، ایجاب می‌کند که ماده جایگزینی برای آن در نظر گرفته شود. مواد جایگزین، می‌تواند شامل گلس آینومر‌ها و کامپوزیت‌های دندانی باشد که در این میان گلس آینومر‌ها به دلیل استحکام کم، کمتر مورد توجه قرار می‌گیرند. از طرف دیگر ، کامپوزیت‌های دندانی به دلیل ایجاد پیوند با بافت دندان مورد توجه قرارگرفته و از استحکام و زیبایی قابل ملاحظه‌ای برخوردار است. برای ساخت کامپوزیت‌های دندانی سه فاز عملیاتی وجود دارد. 

کامپوزیت‌های دندانی، متشکل از انواع گسترده‌ای از اجزاء ساختاری، با ترکیب شیمیایی مختلف می­‌باشند. داده‌های کافی در مورد ترکیب شیمیایی این مواد انتشار نیافته است. این داده­‌ها، برخی اوقات در قالب برگ داده­‌های ایمنی مواد (MSDS) منعکس می­‌شوند. 

رزین‌های کامپوزیتی، بسته به ترکیب اجزاء سازنده آن‌ها، به روش‌های مختلفی طبقه‌بندی شده‌اند تا تشخیص و استفاده از آن‌ها برای دندانپزشکان راحت شود. یک نوع طبقه‌‌بندی بسیار معروف که همچنان معتبر است، طبقه‌بندی لوتز و فیلیپس است که بر مبنای اندازه ذرات پرکننده می‌باشد. لوتز و فیلیپس، رزین‌های کامپوزیتی را در دسته‌های کامپوزیت‌های با پرکننده‌های ماکرو (اندازه ذره از 1/0 تا 100 میکرومتر)، کامپوزیت‌هایی با پرکننده‌های میکرو (اندازه ذره 04/0 میکرومتر) و کامپوزیت‌های هیبریدی تقسیم‌بندی کردند. 

کامپوزیت­‌های هیبریدی، شامل مخلوطی از دو گستره اندازه ذره سرامیکی می­‌باشند. به عنوان مثال، میدی هیبریدها، شامل مخلوطی از میکروفیلرها و میدی­فیلرها، مینی هیبریدها یا میکرو هیبریدها، شامل مخلوطی از میکروفیلرها و مینی­فیلرها و بالاخره نانو هیبریدها، متشکل از نانوفیلرها و مینی­فیلرها می­‌باشند.

طبقه‌‌بندی رزین­‌های کامپوزیتی بر حسب اندازه ذره، توزیع اندازه و کسر حجمی پرکننده

 میزان بارگذاری فیلر یا پرکننده بین مواد کامپوزیتی مختلف به طور قابل توجهی متفاوت است. برای نمونه در یک کامپوزیت هیبریدی ماکروفیل، مواد فیلر در حدود 80-50% وزنی کامپوزیت را اشغال می­کنند در حالی که در یک کامپوزیت میکروفیل میزان بارگذاری فیلر محدود به 50-35% وزنی می‌باشد. 

 مقایسه خواص محصول با نمونه‌های تجاری 

کاربردها:

کامپوزیت­‌های رزینی، نه تنها به عنوان مواد ترمیمی، بلکه برای انواعی از کاربردها در دندانپزشکی مورد استفاده قرار می‌گیرند، از آن جمله، می­‌توان به استفاده از آن‌ها به عنوان آستر حفره، آب­بند حفره و شکاف، هسته­ و تقویت­کننده، اینله، انله، تاج، ترمیم­‌های موقتی، سیمان برای پروتز یک یا چند دندان و ابزارهای ارتودنسی، سیلر عصب­‌کشی و محافظ/ستون کانال ریشه اشاره نمود. به دلیل انطباق‌ پذیری و انعطاف‌‌پذیری، استفاده از این مواد روز به روز، هم از جنبه تعداد و هم گستره کاربرد، افزایش می­‌یابد.

مزایا:

• عمق کیور بالا
• زمان کیور کوتاه
• سایه رنگ‌های مشابه دندان
• حداقل سایش
• میزان جذب آب بسیار کم
• استحکام فشاری بالا