مقدمه

راجان کومار (Rajan Kumar) و کارلوس مونوز (Carlos Munoz)، به واسطه باوری که به باتری‌ها داشتند، در سال 2017 میلادی تصمیم به راه‌اندازی یک استارت‌آپ نوآور در زمینه مواد مورد نیاز برای باتری‌ها گرفتند. کومار که فارغ‌التحصیل دکترای نانومهندسی است، عاشق باتری‌ها بوده و آن‌ها را برای آینده تکنولوژیکی حیاتی می‌داند. او مشتاقانه در این خصوص می‌گوید: «باتری‌ها مانند جادویی هستند که به تلفن‌های همراه، اتومبیل‌ها، وسایل الکترونیکی و همه وسایل اطراف ما جان می‌بخشند.» آتیوس سیستم (Ateios Systems)، بر اساس همین باور بنیانگذارانش تأسیس شد.

کومار و مونوز، با همکاری پروفسور جوزف وانگ (Joseph Wang) و پروفسور شرلی منگ (Shirley Meng) و همچنین سایر همکاران در دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو (UC San Diego)، اولین باتری چاپی را ابداع کردند که انعطاف‌پذیر و قابل شارژ بود.

این تیم، باتری‌های نازک را با ترکیب یک ماده پلیمری فوق الاستیک ساخته شده از ایزوپرن که یکی از مواد اصلی لاستیک است و پلی استایرن که یک ماده رزین مانند است، انعطاف‌پذیر و قابل کشش ساختند. همچنین افزودن اکسید بیسموت به ترکیبات مورد استفاده آن‌ها، باعث شد تا باتری‌ها قابل شارژ باشند. این تیم از تکنیک‌های استاندارد چاپ برای ساخت دستگاه استفاده کرد، روشی که به کاهش قابل توجه هزینه کمک نمود.

در این نوشتار، شرحی از داستان شکل‌گیری این استارت‌آپ، حضور در یک برنامه شتابدهی و دستاوردهای حاصل شده توسط آن‌ها ارائه گردیده که برای افرادی که در صدد ورود به مسیر کارآفرینی در حوزه‌های فناوری‌ها سخت هستند، می‌تواند دانستنی‌های زیادی داشته باشد.

 

شروعی در حین دانشجویی

وقتی کومار و دیگر دانشجوی دانشگاه سن دیگو یعنی کارلوس مونوز، با هیجان از قابلیت‌های فناوری جدید اقدام به تأسیس آتیوس در سال 2017 نمودند، همزمان به عنوان یکی از 5 گروه منتخب، موفق به ورود به برنامه شتابدهی «IGE» شدند.

این فرصت یکساله که با 50000 دلار بودجه برای هر تیم همراه بود، بر کمک به کارآفرینان برای اعتبارسنجی فناوری‌ها و مدل‌های تجاری آن‌ها از طریق آزمایش میدانی نمونه‌های اولیه تمرکز داشت. ورود به این برنامه شتابدهی، آن‌ها را به مؤسسه کوالکام (QI) متصل نمود. کومار در خصوص این گام مثبت در راه‌ندازی کسب‌وکارش می‌گوید: «QI یک تجربه واقعاً عالی بود. داشتن فضای آزمایشگاهی برای خودم و قابلیت کار بر روی آتیوس سیستم، لحظه‌ای افتخارآمیز بود. داشتن فضایی در محوطه دانشگاه در حالی که در حال اتمام تحصیلاتم در مقطع دکتری بودم، بسیار راحت بود. من به معنای واقعی کلمه می‌توانستم با دوچرخه به همه چیز برسم. و رامش رائو (Ramesh Rao)، مدیر QI و لاولا (Lovella) مدیر مشارکت و توسعه QI پشتیبان‌های بزرگی برای ما بودند، مسائل را حل می‌کردند و نسبت به کاری که می‌خواستیم انجام دهیم باز بودند و همه این‌ها بی‌سابقه بود.»

 

یادگیری سریع

چالش‌هایی که خیلی زود در پیش پای بنیان‌گذاران آتیوس قرار گرفت، شامل مدیریت افراد، ساختن سیستم‌ها و درک نحوه عملکرد یک آزمایشگاه بود؛ مواردی که پیش از این هیچ یک از آن‌ها در یک برنامه درسی استاندارد مهندسی چیزی در خصوص آن یاد نگرفته بودند.

به‌عنوان بخشی از کمک‌های شتابدهنده فناوری «IGE»، کومار و مونوز در دوره‌های آموزشی دقیقی در زمینه کشف مشتری، توسعه مدل کسب‌وکار، جمع‌آوری سرمایه و موارد دیگر حضور یافتند و آن‌ها تشویق شدند تا در مورد آنچه کمبود داشتند، فکر کنند و در صورت نیاز، درخواست کمک کنند.

کومار به ویژه می‌خواست مهارت‌های خود را در مدیریت یک تیم بهبود ببخشد. با در نظر گرفتن این موضوع، او با جان پاسکال (Jon Pascale)، مربی فوتبال «UC San Diego» تماس گرفت و از او پرسید که آیا می‌تواند برای پاسکال یک فنجان قهوه بخرد.

کومار در خصوص جایگاه مدیرعاملی می‌گوید: «اگر به یک مدیر عامل فکر می‌کنید، کار مدیر عامل این است که مربی باشد، نه بازیکن. ما قرار است مردم را راهنمایی کنیم. گفتگوی من با پاسکال چشمانم را باز کرد. او به من دیدگاه مثبتی در مورد مبارزاتم و نوع مهارت‌هایم داد و همچنین مرا با مربیش مرتبط کرد و این برای پیشرفت من خوب بود.»

همچنین این برنامه شتابدهی کومار و مونوز را وارد میدان کرد و آن‌ها با مشتریان باتری وارد صحبت شدند، افرادی که نگرانی‌هایشان به طور چشمگیری با نگرانی‌های آکادمیک که آن‌ها پیش از این بخوبی می‌شناختند، متفاوت بود. کومار در این خصوص می‌گوید: «مواد هیجان‌انگیز زیادی مانند نانولوله‌های کربنی یا سیلیکون وجود دارند که موضوعات مقالات منتشر شده هستند. اما اگر نانولوله‌های کربنی 10 برابر گران‌تر از مواد فعلی باشند، هیچ‌کس آن‌ها را خریداری نخواهد کرد. این یک طرز فکر بسیار مهم است که باید هنگام ساخت راه‌حل به یک مهندس اضافه شود. شما باید به جنبه تجاری هم فکر کنید.»

با ترکیب این دیدگاه جدید، آن‌ها در پایان سال خود در برنامه «IGE»، با یک دوراهی مواجه شدند. در نتیجه مکالمات صورت گرفته با مشتریان، کومار به این نتیجه رسید که از نظر تقاضا، حالا برای فناوری باتری آن‌ها خیلی زود است و شاید تا 10 سال آینده این فناوری مطرح نباشد.

از سوی دیگر، همین مکالمات نیازی برآورده نشده را مشخص کرده بود. کومار می‌گوید: «من یک مشکل بزرگ را در نحوه تولید باتری‌ها کشف کردم و به این نتیجه رسیدم که می‌خواهم روی آن کار کنم.»

 

باتری در مقابل نیمه هادی‌ها

کومار که در کالج روی نیمه‌هادی‌ها تمرکز کرده بود، می‌دانست که استارت‌آپ‌های نیمه‌هادی می‌توانند از امکانات مشترکی مانند اتاق تمیز «QI Nano3» یا سایر زیرساخت‌های مرتبطی که در سراسر کشور وجود داشت، استفاده کنند. علاوه بر این، دولت ایالات متحده برای سال‌ها در کنسرسیومی به نام «SEMATECH» برای «فناوری تولید نیمه‌رسانا» سرمایه‌گذاری کرده بود که در آن شرکت‌ها و تأمین‌کنندگان با هم همکاری داشتند تا صنعت را به جلو ببرند. شرکت‌های توسعه دهنده تراشه‌های جدید نیازی به جمع‌آوری بودجه برای ساخت یک مرکز کامل نداشتند. آن‌ها بر مدل «فابل» (fabless) تکیه داشتند که در آن تراشه‌های خود را در امکانات مشترک طراحی نموده و با شرکت‌هایی مانند «Taiwan Semiconductor Manufacturing Company» یا «GlobalFoundries» برای ساخت و مقیاس‌سازی شریک می‌شدند.

با این همه، استارت‌آپ‌های فعال در حوزه باتری داستان متفاوتی داشتند. کومار تنها یک مرکز استفاده مشترک را که به توسعه باتری در کل آمریکا اختصاص داده شده است، شناسایی کرد: مرکز نوآوری باتری در جنوب ایندیانا. کومار در این خصوص ابراز می‌دارد: «صنعت به مدلی دشوار تکیه کرده است که در آن استارت‌آپ‌های باتری قبل از اینکه بدانند راه‌حلشان جواب می‌دهد و با قیمت مناسب به فروش می‌رسد یا خیر، باید ۱۰ تا ۲۰ میلیون دلار جمع‌آوری کنند تا تأسیسات خود را بسازند. ما به بسترهای آزمایشی نیاز داریم که به شرکت‌ها اجازه ‌دهد تا راه‌حل‌های خود را در برابر شرکت‌های متصدی آزمایش کنند و سپس اگر بتوانند عملکرد را نشان دهند، پولی را به دست آورند و راه‌حل خود را به مقیاس برسانند.»

کومار معتقد است از آنجاکه ایالات متحده 87 درصد از باتری مورد نیاز خود را از چین وارد می‌کند، باید یک استراتژی قوی برای ترویج استارت‌آپ‌های این حوزه در پیش بگیرد: «ما واقعاً باید مشابه ذهنیتی که برای نیمه‌هادی‌ها وجود دارد، برای باتری‌ها هم سرمایه‌گذاری کنیم، زیرا جنبه‌های اقتصادی، اجتماعی و حتی نظامی دارند. کشور در نیمه‌هادی‌ها سرمایه‌گذاری کرده است، زیرا تراشه‌ها در اکثر سلاح‌ها گنجانده شده‌اند. این در حالی است که در میدان جنگ باتری‌ها یکسان هستند و هر سرباز 16 تا 20 پوند باتری حمل می‌کند.»

 

قلمرو جدید

در سال 2018، زمانی که مهلت آن‌ها در برنامه «IGE» پایان یافته بود، کومار و مونوز گزینه‌های محدود خود را بررسی کردند. آن‌ها می‌توانستند در کالیفرنیا بمانند و سعی کنند سرمایه‌های مخاطره‌آمیز زیادی جمع‌آوری کنند، یا می‌توانستند شرکت را به جنوب ایندیانا منتقل کنند، جایی که به ابزارهای مورد نیاز برای جهش کسب‌و‌کار به سطح بعدی دسترسی داشتند. آن‌ها تصمیم گرفتند که شرکت را منتقل کنند و کومار در این خصوص اعتراف می‌کند که مکان جدید، حداقل برای دنیای استارت‌آپ‌ها، «وسط ناکجاآباد» بود.

مرکز نوآوری باتری در جنوب ایندیانا، یک مرکز 40000 فوت مربعی است که ماموریت آن سرعت بخشیدن به نوآوری در زمینه فناوری باتری از طریق تمام جنبه‌های چرخه عمر باتری است. در این مرکز، شرکت‌کنندگان به راحتی به قابلیت‌های تولید، عرضه و آزمایش در یک محیط آزمایشی واقعی دسترسی دارند.

در این مرکز جدید، تسهیلات مشترک مجموعه‌ای از امکانات جدید را در اختیار آتیوس سیستم قرار داد. کومار توضیح می‌دهد: «در اصل، این مرکز ترکیبی از فضای آزمایشگاهی و فضای اتاق خشک (مانند اتاق تمیز) برای تولید آزمایشی است. ما همچنین فضای آزمایشگاهی مشخصی داریم که در آن همه تجهیزات و مواد خود را داریم و اتاق خشک مشترک است. باتری‌ها روی یک آزمایشگاه سیار ساخته می‌شوند، بنابراین ما در آزمایشگاه در اتاق‌های خشک خود می‌چرخیم، کار را انجام می‌دهیم و بعد از اتمام کار بیرون می‌رویم.»

در دسترس بودن این منابع، با جامعه حمایتی از همکاران متمرکز بر باتری در این مرکز، کومار و همکارانش را قادر می‌سازد تا در یک توانمندی جدید شرکت پیشرفت کنند. کومار می‌گوید: «ما تعدادی مشتری برای باتری انعطاف‌پذیر داریم، اما ما روی تولید تمرکز کرده‌ایم و این چیزی است که تاثیر بزرگی خواهد داشت. کاری که ما در تولید انجام می‌دهیم بر هر باتری تأثیر می‌گذارد - از باتری‌های کوچک گرفته تا باتری‌های دوچرخه‌های الکترونیکی و حتی خودروها. من به مشتریان می‌گویم: من می‌توانم عملکرد باتری‌های شما را افزایش دهم و در عین حال به کاهش هزینه‌ها کمک کنم و این فناوری نیز تمیزتر خواهد شد.»

 

جذب سرمایه

آتیوس علاوه بر بودجه‌های تأمین شده از طریق کمک‌های بلاعوض، جذب سرمایه مخاطره‌آمیز 2.5 میلیون دلاری نیز داشته است و کومار خاطرنشان کرده که امیدوار است این پول در کنار ابزارهای مشترک مرکز نوآوری باتری، طی نمودن راهی طولانی را برای این شرکت ممکن نماید.

آتیوس اخیراً نیز خبر از حمایت مالی 2.4 میلیون دلاری وزارت دفاع ایالات متحده آمریکا داده است. این حمایت مالی در راستای کمک به بهبود عملکرد و تولید مواد باتری دریافت شده که در انواع کاربردهای نظامی قابل استفاده می‌باشد. کومار در خصوص این جذب سرمایه و فرصت‌های پیش رو به واسطه این همکاری جدید ابراز داشته: «این یک افتخار باورنکردنی برای تیم ما است که روی یک راه حل حیاتی باتری برای نظامیان ما که اغلب نیازمند استفاده از ابزارهای مختلف هستند، کار می‌کنیم. دانش حاصل از انعقاد این قرارداد، توسعه برنامه‌های کاربردی تجاری و پروژه‌های آزمایشی ما با شرکایمان را تسریع خواهد کرد.» حمایت وزارت دفاع آمریکا، آتیوس را قادر می‌سازد تا توسعه مواد پیشرفته و فرآیندهای تولید خود را در آمریکای شمالی تسریع نموده و زنجیره تأمین داخلی باتری‌ها را تقویت کند.

 

دارایی‌های فکری

سرمایه‌گذاری‌های این شرکت در بهبود تولید، شامل صدور مجوز از آزمایشگاه ملی «Oak Ridge» است. این فناوری استفاده از پرتوهای الکترونی را به جای حلال‌های سمی در ساخت الکترودهای باتری ممکن ساخته و فرآیند را سریع‌تر، کم‌هزینه‌‌تر و بدون انتشار می‌نماید. کومار خاطرنشان می‌کند: «این نوآوری کلیدی ماست. ما آن فناوری را در این مرکز بدست آوردیم و آن را با یک محصول باتری که در حال ارائه به مشتریان و شرکای تولیدی هستیم، نشان دادیم. علاوه بر این، ما مشکلات مختلفی را در فرآیند تولید شناسایی کرده‌ایم و در آنجا نیز شروع به نوآوری هستیم. به عنوان مثال ما برای بهبود عملکرد باتری، اختراع چسبندگی پوشش را ثبت کرده‌ایم. ما در حال ساختن یک حصار از مالکیت فکری مختلف بر روی مواد، نرم‌افزار و سخت‌افزار هستیم تا باتری‌های بهتر و با هزینه کمتری بسازیم.»

  

قدرت تیم

کومار علاوه بر قدردانی از منابع تأمین شده توسط مرکز نوآوری باتری، سخاوتمندانه در مورد به اشتراک گذاشتن اعتبار حرکت فعلی  آتیوس با تیم خود صحبت می‌کند. وی در این خصوص می‌گوید: «کارکنان این شرکت در طول سال‌ها تغییر کرده است و مونوز  روی استارت‌آپی در زمینه مهندسی زیستی تمرکز نموده که به دلیل تغییر نیازها در طول همه‌گیری کووید-19، تغییر کاربری داده است. با این وجود، تیم آتیوس به هشت نفر رسیده است.»

کومار در خصوص قدرت تیم و کار تیمی می‌گوید: «من می‌دانم که مدیر عامل اعتبار زیادی دریافت می‌کند، اما در پایان روز این تیم من است که کارهای سخت را اجرا می‌کند. این افراد در حال ساخت باتری‌ها و تحویل آن‌ها به مشتریان هستند. آن‌ها ابزارهای واقعاً خوبی دارند، آن‌ها توانسته‌اند یاد بگیرند، روند را تطبیق دهند و رشد کنند. به همین دلیل است که ما بسیار موفق هستیم. به دلیل تیم است که ما داستان بسیار خوبی برای گفتن داریم.»

  

مرجع: «Today UCSD»