یک شرکت فعال در حوزه زیست‌فناوری، با استفاده از فناوری نانو اقدام به تقویت سسیستم ایمنی بدن نموده و مبارزه کاراتر با سرطان را ممکن نموده است. سیتمیون (Cytimmune Sciences) که در مرحله تست‌های بالینی قرار دارد، داده‌های جدیدی در مورد نانوداروهای سرطان ارائه کرده که حکایت از ابرشارژ شدن سیستم ایمنی بدن در برابر سرطان دارد.

دیوید اوار (David Oarr)، رئیس سیتمیون، در پانل افتتاحیه کنفرانس «Cytokine Drug Development Conference»، در مورد وضعیت بالینی فعلی و پیشرفت‌های احتمالی آتی در استفاده از سیتوکین‌ها برای درمان سرطان صحبت نموده و از قابلیت‌های جدید این شرکت در خصوص استفاده از پتانسیل‌های فناوری نانو برای تقویت سیستم ایمنی بدن صحبت کرد. جولیو پاچیوتی (Giulio Paciotti)، مدیر ارشد علمی سیتمیون نیز که سخنران برجسته این رویداد بود، داده‌هایی را در مورد نانوداروهای جدید مبتنی بر سیتوکین این شرکت ارائه کرد که برای ایمن‌تر و مؤثرتر نمودن مولکول‌های محرک ایمنی بدن طراحی شده‌اند.

سیتوکین‌ها مولکول‌های سیگنال‌دهنده سیستم ایمنی هستند که پتانسیل بالینی زیادی دارند. برای مثال، این سلول‌ها توانایی تخریب ساختارهای مهم حامی تومور، مانند رگ‌های خونی، ایجاد یک پاسخ ایمنی چندجانبه ضد سرطانی و آغاز کشتن هدفمند سلول‌های سرطانی را دارا می‌باشند. اوار در خصوص چالش‌های مرتبط با تحویل سیتوکین می‌گوید: «استفاده بالینی از این دسته از مولکول‌های سیستم ایمنی بدن، به دلیل سطوح بالای سمیت، ناتوانی در تحویل چند سیتوکین به صورت ترکیبی و همچنین نیمه‌عمر بسیار کوتاه، با مشکلاتی مواجه می‌باشد. در همین راستا، سیتمیون بر روی طراحی درمان‌هایی متمرکز شده که بر این چالش‌ها غلبه می‌کنند.»

بر اساس اطلاعاتی که پاچیوتی از داده‌های پیش‌بالینی و بالینی دارایی‌های نانوپزشکی شرکت ارائه نموده، پلتفرم نانوذرات سیتمیون می‌تواند راه حل بالینی مناسبی برای سمیت و چالش‌های نیمه‌عمر کوتاه مرتبط با اکثر سیتوکین‌ها ارائه نماید. داده‌ها حکایت از آن دارد که به کمک فناوری این شرکت، امکان ارائه بسته‌های ترکیبی از دوزهای بالای سیتوکین‌های متعدد بر روی یک نانوذره فراهم می‌باشد. پاچیوتی در این خصوص می‌گوید: «تحویل ترکیبی سیتوکین‌ها برای به حداکثر رساندن کارایی این مولکول‌ها در برابر تومورها ضروری است. داده‌های ما به وضوح نشان می‌دهد که استفاده از پلتفرم نانوذرات ما برای تحویل همزمان سیتوکین‌هایی مانند اینترفرون گاما و فاکتور نکروز تومر آلفا یا اینترلوکین‌های 2 و 12، می‌تواند منجر به افزایش بیش از 100 برابری اثر ضد سرطانی شود. علاوه بر این، داده‌های بالینی ما نشان می‌دهد که حتی سیتوکین‌های منفرد تحویل داده شده بر روی پلتفرم نانوذرات ما هم بسیار قوی‌تر از سیتوکین‌های معمولی تحویل داده شده در همان غلظت می‌باشند. من معتقدم که ترکیبات سیتوکین‌های سوپرشارژ، پتانسیل این را دارند که یک ایمونوتراپی تغییردهنده بازی برای درمان سرطان باشند.»

مرجع: «Labiotech»